Uit de brief van Paulus aan Filemon:
8. In mijn verbondenheid met Christus heb ik het volste recht u te zeggen wat u moet doen, 9. maar vanwege uw liefde doe ik u liever een verzoek – ik, Paulus, een man van respectabele leeftijd, die gevangenzit omwille van Christus Jezus. 10. Ik zou u om een gunst willen vragen voor Onesimus, die tijdens mijn gevangenschap mijn kind is geworden. 11. Hij was u destijds niet van nut; nu kan hij echter niet alleen mij, maar ook u goede diensten bewijzen. 12. Ik stuur hem naar u terug, hoewel hij me na aan het hart ligt 13. en ik hem graag bij me gehouden had…
Er bestaan er veel vooroordelen over Paulus en is niet iedereen enthousiast over zijn brieven. Daarom heb ik gekozen uit dit korte briefje aan Filemon omdat Paulus hier vooral naar voren komt als vredestichter en niet zozeer de vrouwonvriendelijke betweter.
Dit kattenbelletje is geschreven vanuit de gevangenis in Rome aan de rijke zakenman Filemon, in wiens huis de gemeente van in Kolosse samenkwam. Paulus zet hoog in, hij dankt altijd God als hij Filemon noemt in zijn gebeden. Immers hij hoort de mensen spreken over diens liefde en trouw aan het geloof. Paulus doelt hiermee op de houding die het evangelie van de mens vraagt tegenover zijn naaste. Daarop doet hij een beroep met betrekking tot een weggelopen slaaf, Onesimus. Paulus komt niet met pasklare oplossingen voor de ontstane situatie, stelt geen eisen, maar doet een goed woordje voor de slaaf. Wiens naam Nuttig betekent! Dat was hij echter niet omdat hij weggelopen was uit de huishouding en voor Filemon onbruikbaar geworden. Door Paulus is hij echter bekeerd tot het Christendom wat hem nu zeer bruikbaar maakt. Daarom zendt Paulus Onesimus terug naar Filemon. Paulus ontkent niet dat hij schuldig is. De terugkeer dan ook niet zonder risico, maar wel vrijwillig en dat duidt op een ingrijpen van God.
Een bijzondere schadevergoeding
De schade wordt vergoed: Filemon krijgt meer dan een slaaf terug, hij krijgt een geliefde broeder. Dat hoeft niet te betekenen dat Paulus wil dat Onesimus vrijgelaten wordt, maar wel dat Onesimus als medegelovige gerespecteerd en behandeld wordt. Dit is heel wat anders dan onze huidige klaagcultuur waar bij schade door overmacht of natuurgeweld (aswolken) onmiddellijk geld van de overheid geclaimd wordt. Paulus stelt bewust geen eisen, en doet ook geen uitspraken over de verhouding tussen knecht en meester, zoiets kan tot scheuring leiden in de jonge gemeente. Hij wijst tactvol op de wijze waarop een gemeenschap van het geloof (in Christus) met elkaar omgaat en problemen oplost. Hij probeert een brug te slaan tussen Filemon en zijn voormalige slaaf. Onesimus is in de boeien van het evangelie een goede bruibare dienaar geworden!